ความลึกลับของพลังงานมืดการขยายตัวของเอกภพ

แม้ว่าการค้นพบนี้ไม่ได้อธิบายถึงการเร่งความเร็วของเอกภพ แต่ก็ช่วยขจัดความเป็นไปได้อย่างหนึ่งที่ว่าโลก ระบบสุริยะ และกาแล็กซีของเราอยู่ที่ศูนย์กลางของเอกภพ และไม่มีพลังงานมืด การค้นพบ นี้ปรากฏในวารสารPhysical Review D รางวัลโนเบลประจำปี 2554 ได้รับรางวัลสำหรับการค้นพบว่าการขยายตัวของเอกภพนั้นมีความเร่ง แนวคิดหลักอย่างหนึ่งในการอธิบายความเร่งคือสสารลึกลับใหม่ที่เรียกว่าพลังงานมืด ซึ่งคิดว่ามีสัดส่วนเกือบสามในสี่ของพลังงานจักรวาล แต่อีกทางเลือกหนึ่งคือโลก ระบบสุริยะของเรา และกาแล็กซีทางช้างเผือกอยู่ที่ศูนย์กลางจักรวาล ทฤษฎีดังกล่าวละเมิดสมมติฐานมาตรฐานที่ว่าเอกภพไม่มีจุดศูนย์กลาง แต่ถ้าเป็นจริง การเร่งความเร็วของจักรวาลก็สามารถอธิบายได้โดยไม่ต้องใช้ พลังงานมืด หรือกฎใหม่ของฟิสิกส์ แต่นักวิจัยของ Dartmouth พบว่าแบบจำลองนี้ไม่สามารถรองรับการทดสอบเชิงสังเกตอื่นๆ ได้ ท้องฟ้าเปล่งประกายด้วยแสงที่เหลือจากบิ๊กแบง หรือที่เรียกว่าพื้นหลังไมโครเวฟคอสมิก ดังนั้นพวกเขาจึงคำนวณว่าแสงนั้นจะได้รับผลกระทบอย่างไร การค้นพบของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าการคาดการณ์ของแบบจำลองตรงกันข้ามกับการเรืองแสงที่วัดได้อย่างสิ้นเชิง Robert Caldwell ศาสตราจารย์ด้านฟิสิกส์และดาราศาสตร์ผู้ร่วมเขียนบทความร่วมกับ Nina Maksimova เอกฟิสิกส์ระดับปริญญาตรีกล่าวว่า "โดยพื้นฐานแล้ว เราถือกระจกขึ้นไปยังจักรวาลและถามว่าการสะท้อนนั้นพิเศษหรือไม่" "ภาพสะท้อนแสดงให้เห็นว่าเราไม่ได้อาศัยอยู่ในสถานที่พิเศษและไม่รวมคำอธิบายนี้อย่างเด็ดขาดสำหรับการขยายตัวที่เร่งขึ้นของเอกภพ การทำความเข้าใจปัญหาพื้นฐานของจักรวาลวิทยาภายใต้กฎฟิสิกส์ที่รู้จักนั้นเป็นเรื่องน่าโล่งใจ แต่การวิจัยของเราเป็นขั้นตอนสำคัญในการอธิบายฟิสิกส์ที่รับผิดชอบต่อการเร่งความเร็วของจักรวาล"